رابطه بین سبک های دلبستگی با دشواری در تنظیم هیجان با نقش تعدیل کننده راهبردهای مقابله با استرس

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با دشواری در تنظیم هیجان با نقش تعدیل کننده راهبردهای مقابله با استرس بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1397-1396 تشکیل دادند که با توجه به آمار ارایه شده ادارهی آموزش و پرورش شهر تهران تعداد آنان 82099 نفر بودند. با توجه به محاسبات انجام شده، حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 382 نفر برآورد گردید. از پرسشنامه های سبک دلبستگی کولینز و رید (1990)، دشواری در تنظیم هیجانی توسط گراتز و رومر (2004) و راهبردهای مقابله با استرس توسط اندلر و پارکر (1990)) برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. روش تجزیه تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسه مراتبی بود. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و سبک مقابله مساله مدار با دشواری در تنظیم هیجان رابطه منفی و معنی داری در سطح 0/01وجود دارد. بین سبک دلبستگی دسوگرا، اجتنابی و سبک مقابله هیجان و اجتناب مدار با دشواری در تنظیم هیجان رابطه مثبت و معنی داری در سطح 0/01 وجود دارد. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که راهبردهای مقابله با استرس در رابطه بین بین سبک های دلبستگی با دشواری در تنظیم هیجان نقش تعدیل کننده دارد. این پژوهش، با تایید نقش تعدیل کننده راهبردهای مقابله ای در رابطه بین بین سبک های دلبستگی با دشواری در تنظیم هیجان، اهمیت سبک های مقابله ای را برجسته کرد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، دشواری در تنظیم هیجان ، راهبردهای مقابله با استرس