مقدمه ای برمفاهیم نظری خانواده وجامعه پذیری فرزندان

انسان موجودی است اجتماعی، واجتماعی زندگی کردن لازمههایی دارد که از نوزادی باید یاد بگیرد تا بتواند خود را در جامعه ای که زندگی می کند، تطبیق دهد. اجتماعی شدن یا جامعهپذیری مفهومی است که به توصیف و تبیین چگونگی رفتارهایی می پردازد که فرد را قادر می سازد تا با فرهنگ جامعه خودش سازش یابد. در واقع، جامعه پذیری فرآیندی است که بر اساس آن، فرد به اکتساب قوانین، رفتار و نظام باورها و بازخوردهای جامعه یا گروه مشخصی دست مییابد تا بتواند در درون آن جامعه زندگی کند. از این رو پژوهش حاضر با درک اهمیت مسیله جامعه پذیری و قبول این پیش فرض که عملکرد جامعه پذیری فرزندان تحت تاثیر خانواده هایشان است، به تبیین ادبیات نظرى و تجربى پیرامون خانواده و جامعه پذیری و تاثیر آن بر فرزندان می پردازد و در این تبیین پژوهش های داخلی و خارجی انجام شده را از طریق روش مروری ومطالعه کتابها وتحقیق های متعدد مورد بررسی قرار میدهد. هدف این پژوهش بر پایه ترکیبی از چند نظریه جامعه شناسی در این زمینه خانواده وجامعه پذیری می باشد. روش پژوهش در این مطالعه اسنادى و مروری است. یافته هاى پژوهش های انجام گرفته، بیانگر این است که خانواده در جامعه پذیری فرزندان نقش بسیار مهمی دارد.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری ، خانواده ، فرزندان