تحولات و نوآوری تکرار جرم در قانون مجازات اسلامی 1392

تکرار جرم یکی از دقیق ترین مباحث حقوق کیفری و جرم شناسی محسوب می گردد. از نظر جرم شناسی تکرار جرم حالت بزهکاری است که پس از یک رفتار مجرمانه دیگر به انجام جرم دیگری دست می زند. جرم شناسان بالینی تکرار جرم را معیار بازگشت فرد به رفتار جنایی سابق تلقی می کنند و در راستای بالینی کردن مجازات ها و اصل تفرید قضایی، تکرار جرم را از موارد تشدید مجازات می شناسند؛ زیرا کسی که با وجود تحمل مجازات مجددا مرتکب جرم دیگری می شود از حالت خطرناک برخوردار می باشد، در نتیجه جرم شناسان معتقدند باید با وی برخورد شدیدتری به عمل آید و حتی تحت تدابیر تامینی و تربیتی قرار گیرد. جرم شناسان با تکیه بر وضعیت روانی مجرمان عقیده دارند که مجرمان با تحمل کیفر، در برابر آن مقاومت پیدا می کنند در نتیجه ارتکاب جرم در مراحل بعدی برای آنان آسان تر می شود. نویسندگان حقوق جزا معتقدند تکرار جرم از یک طرف نشانه ناتوانی و قصور بزهکار جهت بازیابی اجتماعی شدن و انطباق با حیات عاری از جرم است، از دیگر سوء بیانگر کاستی و ناتوانی نهادهای مجری عدالت کیفری، جهت بازسازی و بازپروری بزهکار و همچنین پیشگیری از جرم نیز هست. بر این اساس تکرارجرم حالت مرتکبی است که پس از تحمل مجازات در ازای یک جرم تعزیری ویا بازدارنده مجددا مرتکب جرم قابل تعزیر دیگر گردد پس در تکرار جرم مرتکب پس از یک بار محکومیت واجرای دوباره، او هنوز متنبه نشده است وباز دست به ارتکاب جرم می زند. تکرار جرم، اصولا حاکی از دوام حالت خطرناک در مرتکب جرم است و به خاطر تربیت و تنبیه مجرم از یک طرف و حفظ و حمایت از مصالح اجتماعی از طرف دیگر، باید مجازات شدیدتری داشته باشد و در تشدید مجازات تکرارجرم، اصل قانونی بودن جرایم و مجازاتها رعایت شود.

کلیدواژه ها:

تکرار جرم ، قانون ، مجازات اسلامی