پیدایش الگوی عام توده گذاری یک طرفه در مسکن شهری ایرانی: تحلیلی بر تحول تغییر نسبت توده و فضا در مسکن معاصر ایران

از دست رفتن کیفیت حیاط در مسکن معاصر ایرانی تاکنون بحث ها و پژوهش های زیادی را به خود اختصاص داده است؛ یکی از متهمان اصلی این پدیده، ظهور توده گذاری یکطرفه در زمین های شهری از دوران پهلوی دوم به بعد است که در تمام ایران به طور یکسان اعمال شده است؛ این نوشتار در جستجوی یافتن منشا اصلی ظهور این پدیده، پژوهشی را در حوزه تاریخ نگاری معاصر ارایه کرده است که براساس منابع اصلی و با روش تفسیری تاریخی، فرضیه های موجود در این زمینه را نقد کرده و فرضیه ای جدید را مطرح نموده است. در اینجا توده گذاری موسوم به 60 - 40 ناشی از یک پدیده ناشی از رشد غیر رسمی بافت در تهران دانسته شده است که همزمان از سوی معماران تحصیل کرده در انبوه سازی ها به بافت تزریق شده است و در نهایت، با ظهور در طرح تفصیلی تهران، نقش الگودهی به کل ایران معاصر را دریافت کرده است و بیشترین اثرش از این بابت در بافت مسکونی ایران گذاشته است.

کلیدواژه ها:

توده گذاری 60 - 40 ، حیاط ، توده گذاری یک طرفه ، مدرن سازی ، پهلوی دوم