تفسیر فلسفی بر شب آخر امام حسین(ع)

ماجرای مهلت خواستن امام حسین (ع) برای موکول شدن جنگ به روز عاشورا و شب زنده داری شب نهم که به شب آخر تعبیر شده ، از منظر مساله حالات و لحظات منتهی به مرگ، قابل بازخوانی است. در تفسیر فلسفی عبادت امام حسین (ع) در شب آخر باید دو گزاره را در نظر گرفت: نخست اینکه امام حسین (ع) با انتخاب عبادت الهی در پی فراروی بوده است و این فراروی به چهار صورت است: فراروی از نقص به کمال، از کرانگی به بی کرانگی، از وسیله به هدف و از ظاهر به باطن و دوم اینکه هدف ایشان در این فراروی، وصول به توحید است و توحید چنانچه در وجود ایشان متجلی شده است در پنج ملاحظه : توحید به لحاظ محبت الهی، نصرت الهی، فعل الهی، ذکر الهی و عبادت الهی است. امام حسین (ع) با انتخاب عبادت الهی در شب آخر توانسته است با فراروی به غایت توحید برسد. در این ×مقاله، تفسیر عبادت امام حسین (ع) در شب آخر با رویکرد فلسفی بحث شده است است

کلیدواژه ها:

امام حسین (ع) ، شب آخر ، عبادت