بادگیر عنصری پایدار در معماری سنتی ایران

بادگیر نمادی از معماری سنتی ایران است که بیش از هزار سال از قدمت آن در بناهای مناطق گرم و خشک ایران زمین می گذرد و همچنان نقش خود را با برقراری یک نسیم ملایم و ایجاد آسایش زیستی برای ساکنین در فصل گرم تابستان در اقامتگاه های مسکونی حفظ نموده است. معماران ایرانی بدون شک به اهمیت استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون خورشید، باد و زمین در طراحی بناها پی برده و برای جابجا کردن و تهویه مطبوع ساختمان به نقش باد و به استفاده از نیروی موثر آن توجه کرده و برای بهره مندی از مزایای آن بادگیر را ابداع و در نواحی مختلف رواج داده اند این تحقیق با هدف بررسی بادگیر به عنوان عنصری پایدار در معماری سنتی ایران انجام گرفته و به شناخت بادگیرها در مناطق مختلف ایران و به چگونگی ساختار و کاربری آنها می پردازد و بدین ترتیب اهمیت استفاده از آنها در بناهای حاضر به معماران متذکر می شود.ماهیت این پژوهش کیفی بوده و گرداوری اطلاعات با استناد به منابع کتابخانه ای و اینترنتی صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، اقلیم ، بادگیر