قابلیت اطمینان در طراحی لرزه ای شالوده های سطحی

در طراحی پی های سطحی، محاسبه نشست و ظرفیت باربری نهایی از اهمیت زیادی برخوردار است. تعیین ظرفیت باربری پی های نواری یکی از مسایل کلاسیک مهندسی ژیوتکنیک می باشد. در این خصوص اولین بار در سال 1920 نتایج حاصل از مطالعات انجام شده در خصوص نفوذ یک جسم صلب در داخل مصالح نرم تر منتشر شد. پس از آن در سال 1943 نظریه ی گسیختگی مطرح شده گسترش یافت و بدین وسیله ظرفیت باربری خاک برای شالوده های نواری و سطحی محاسبه شد. تعیین ظرفیت باربری پی سطحی پارامتر مهمی درطراحی سازه ها می باشد و تاثیر قابل توجه بر مقاومت سازه و اقتصاد طرح می گذارد. لذا با توجه به اهمیت این موضوع، در مطالعه پیش رو برای تعیین ظرفیت باربری روشهای متعددی توسط محققین مختلف ارایه شده است. ارزیابی فاکتور های ظرفیت استاتیکی و لرزه ای پی های نواری سطحی ارایه و مقایسه شد، ماتریس کواریانس تعریف شد، روش مونت کارلو ارایه شد، تابع چگالی معرفی شد، پارامترهای چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی بررسی شد، و روش ترزاقی با روش مونت کارلو مقایسه شد.

کلیدواژه ها:

ضرایب ظرفیت باربری ، پیهای نواری ، تحلیل قابلیت اطمینان ، ماتریس کواریانس