قومیت و تربیت شهروندی: مطالعه موردی استان کرمانشاه

تربیت شهروندی به توسعه و پرورش مهارت ها، قابلی تها و توانمند یهای شهروندان بازمی گردد و مبتنی بر حقوق وتکالیف است. قومیت یکی از عوامل اجتماعی موثر بر تربیت شهروندی است؛ تربیت شهروندی از نگرش و کنش قومی با سه بعداصلی مذهب، گویش و منطقه جغرافیایی قبل از مهاجرت، اثر می پذیرد. در این راستا این پژوهش تلاش کرده است تربیتشهروندی را در قالب دودسته کلی محافظه کارانه و پیشرفت گرا تبیین نماید و به این مهم دست یابد که این ابعاد سه گانه، بهتربیت شهروند محافظه کار می انجامند؛ این تربیت در دو بعد ملی و منطقه ای ایفای نقش می کند؛ قومیت، بر تربیت شهروندیمحافظه کارانه منطقه ای اثر می گذارد؛ به عبارت دیگر در بعد ملی، افرادی که اعتقادی به قومیت گرایی دارند مانند کسانی کههیچگونه سوگیری قومیتی ندارند رفتار می کنند. آثار منطقه ای قومیت بر تربیت شهروندی، با شدت و ضعف، در ابعاد سیاسی، اجتماعی فرهنگی و فضایی (محل سکونت) مشهود است. آثار منطقه ای قومیت بر ابعاد فوق الذکر در قالب دو مفهوم تعصب سیاسی و ضعف درهم آمیزی فرهنگی بازسازی معنایی شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت شهروندی ، قومیت ، کرمانشاه