بررسی هنجارگریزی در شعر مهدی اخوان ثالث بر اساس نظریه لیچ

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,322

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LLLD02_013

تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397

چکیده مقاله:

هنجار گریزی در شعر یکی از متداول ترین شیوه های آشنایی زدایی در ادبی است که شاعران به گونه های مختلف از آن بهره می برند. نحوه ی متفاوت استفاده از هنجار گریزی ،یکی از عوامل موثر درشکل گیری سبک خاص زبانی هر شاعر است. بنابر نظریه ی لیچ، انواع هنجار گریزی ها عبارتند از : هنجار گریزی نحوی، معنایی، واژگانی، آوایی، نوشتاری، گویشی، سبکی و زمانی(باستان گرایی). مقاله ی پیش رو با تحلیل اشعاری از دفاتر شعر از این اوستا ، آخر شاهنامه و زمستان بصورت تصادفی از مهدی اخوان ثالث به بررسی بسامد استفاده از انواع هنجار گریزی در اشعار انتخاب شده پرداخته است. نتایج بدست آمده نشان دهنده ی توجه خاص و هدفمند شاعر نام برده به انواع هنجارگریزی و بخصوص هنجارگریزی واژگانی و نحوی بوده است

نویسندگان

متین کریمی

دانشجوی دکترای زبان شناسی، گروه زبان انگلیسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران