بررسی اثر درمان شناختی – هیجانی – معنوی (SCET) بر رضایتمندی و بحران هویت زوجین

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه درمانی شناختی-هیجانی معنوی بر بحران هویت و رضایت زناشویی می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی می باشد متشکل از گروه کنترل و آزمایش. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجینی می باشد که به جلسات زوج درمانی مرکز مشاوره پردیس مشهد مراجعه کردند. غربالگری شامل 16 زوج بودند که نمره های پایین در آزمون Enrich و و بالاترین نمره ها را در آزمون بحرات هویت کسب کرده بودند به عنوان نمونه ی آماری برگزیده شدند و بطور تصادفی به دو گروه 16 نفری آزمایشی و کنترل تقسیم شدند .ده جلسه آموزش و درمان گروهی با تآکید بر درمان شناختی – هیجانی – معنوی برگزار شد و و پس از دو ماه آزمون Enrich و بحران هویت مجدد برای گروه های آزمایشی و کنترل انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه های بحران هویت (رجایی و همکاران،1387) و آزمون 115 سوالی Enrich بود. جهت تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS19 استفاده گردید. پس از بررسی فرض های اصلی جهت اعمال آزمون کوواریانس، این آزمون اجرا گردید و نتایج نهایی آزمون کوواریانس نشان داد درمان شناختی-هیجانی معنوی (SCET) بر متغیرهای بحران هویت و رضایت زناشویی اثر معناداری دارد (P<0.05). به طور کلی درمان شناختی- هیجانی معنوی SCET که شامل سه بعد یاد شده است باعث کاهش بحران هویت و افزایش رضایت مندی زناشویی می شود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-هیجانی معنوی ، بحران هویت ، رضایت زناشویی