شیوه برخورد ساسانیان با اتباع یهودی

هدف از نگارش این مقاله بررسی تعاملات دولت ساسانی با اتباع یهودی ساکن درون مرزهای این دولت می باشد اقلیت یهود با توجه به سابقه بلندسکونت در فلات ایران یکی از شناخته شده ترین جمعیت ها در این سرزمین بوده اند، ولی با توجه به جامعه بسته مذهبی یهودی و پافشاری یهودیان بر حفظ فرهنگ و قوانین دینی شان این همزیستی دیرپا سبب ساز روابط حسنه ممتدی نبود استقرار یهودیان در نقاط استراتژیکی چون میانرودان، که همواره مطمع نظر رومیان بود برحساسیت ساسانیان بر اعمال ایشان می افزود و تضادهای ناشی از تداخل قوانین داخلی جامعه یهودی و قوانین جامع ایرانی گهگاه سبب ساز شورش هایی از سوی این جمعیت و به تبع آن برخوردهای خشن ایرانیان با آنان می شد. از دیگر سو این واقعیت که اماکن مهم یهودی در داخل مرزهای قرار گرفته بود، و یهودیان دشمنان درجه اول روم شناخته می شدند ، ایشان را به عنوان متحدینی مناسب را برای دولت ایران نشان می داد، به ویژه آنکه نگرانی هایی که از دیگر اقلیت های دین بود، برای نمونه بدگمانی نسبت به جاسوسی مسیحیان برای روم یا تبلیغ آیین های دیگر در ایران زرتشتی، از سوی یهود انتظار نمی رفت. همچنین استقرار و همنشینی دیرین یهودیان و ایرانیان سبب یک سری تبادلات فرهنگی مثبت نیز گردیده بود مجموع این مسایل سبب پدید آمدن روابط پیچیده پر فراز و نشیبی میان ایران ساسانی و یهود گردید، روابط که در بیشتر مواقع به تعاملاتی سازنده می انجامید و گاه سرانجامی ناخوشایند نیز داشت. در این مقاله در تبیین این روابط و تعاملات با استناد به منابع تاریخی و با استفاده از شیوه توصیفی تحلیلی کوشش به عمل خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

ساسانیان ، یهود ، اقلیت های مذهبی ، ایرانشهر ، زرتشتی