بررسی دیدگاه شهید مطهری در باره تساهل و رواداری

تردیدی نیست که شهید مطهری یکی از بزرگ ترین دین پژوهان دوران معاصر است که نه فقط در حوزه اندیشه های دینی، بلکه در عرصه تفکرات اجتماعی نیز تاثیرگذار بوده، مباحث مهمی را در این زمینه عرضه نموده است که تدوین درست و تبیین صحیح آن می تواند در تعالی آموزه های دینی و بصیرت افزایش جامعه اسلامی آن هم در دوره ای که همزمان دو آفت ویرانگر افراطی گری و اسلام هراسی، اوج و رواج زیادی یافته، بسیار راهگشا و کارساز باشد یکی از این عرصه های مهم، موضوع رواداری و مدارای دینی است که علی رغم جایگاه برجسته اش در فرهنگ و تمدن بشری و نقش پر رنگش در تاریخ اسلام و پیشبرد اهداف آن متاسفانه امروزه به دلایل متعدی از جمله جهل و ناآگاهی برخی جوامع مسلمان از حقیقت و جوهره دین، و آگاهی و فرصت طلبی دشمنان مورد غفلت قرار گرفته، ودر حالی که قرن ها آفت جهل و جمود و تفسیر متحجرانه از دین، اسلام و قرآن را تهدید می کرد، امروزه خشونت گرایی و افراطی گری، تهدیدی جدی برای بیان اندیشه های دینی در دنیای معاصر به شمار می آید این در حالی است که نه فقط در قرآن و روایات و سیره پیشوایان دین، بلکه در ادبیات و متون عرفانی و سیره بزرگان این آیین نیز نمونه های فراوانی می توان یافت که نشان می دهد تساهل و تسامح، نه تنها یک ارزش اجتمعی، بلکه یک رکن اساسی در ارتقای باورهای دینی است، به گونه ای که مسیر درست تربیت دینی، در موارد بسیاری، تنها از این طریق میسر خواهد شد. آنچه در مقاله حاضر آمده، بررسی نقش و جایگاه تساهل و رواداری در اندیشه شهید مطهری است تا روشن شود که ایشان به عنوان یکی از برجسته ترین عالمان دین پژوه معاصر که از بطن حوزه های علمی شیعه برخاست و حضور فرهنگی پررنگ و تاثیرگذاری در رویدادهای اجتماعی داشته، در این زمینه چگونه می اندیشد و اموزه های دینی را در این باره چگونه ارزیابی می کند

کلیدواژه ها:

تساهل و مدارا ، تحجر و قشری نگری ، افراطی نگری ، آموزه های دینی ، شهید مطهری