ارزیابی وضعیت پیاده روها و مناسب سازی آن برای افراد کم توان جسمی و حرکتی نمونه موردی: بخش مرکزی شهر زاهدان

پیاده رو مهمترین شبکه دسترسی شهری است و در مقیاس حرکت انسان قرار دارد پیاده رو ها به عنوان بخشی از فضاهای عمومی شهری شناخته می شوند این فضا در برخی از شهرهای کشورهای در حال توسعه از جمله در شهر زاهدان به خوبی مناسب سازی نشده و به ویژه افراد معلول و کم توان قادر به استفاده از آن برای انجام امور خود نیستند در بخش مرکزی شهر زاهدان پیاده رو باداشتن مشکلات متعدد پاسخگوی نیازهای افراد معلول نبوده است روش تحقیق توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی است با انجام مطالعات پیمایشی و تکمیل پرسشنامه مشاهده گردید که مردم از وضع موجود پیاده رو ها ناراضی بوده و افراد معلول در استفاده از این فضاها با موانع و محدودیت های متعددی مواجه هستند از جمله شیب نامناسب عدم وجود رمپ ناهموار بودن مسیر و مسدود شدن مسیر پیاده که باعث شده است معلولان کمتر از آن استفاده کنند با جمع بندی مشکلات پیاده رو ها سعی در یافتن راهی برای تشویق مردم به پیاده روی در فضای شهری و کاهش استفاده از اتومبیل که عرصه شهر زاهدان را بر انسان هر روز بیشتر از دیروز تنگ می کند شد و با مروری بر تجربه موفق دیگر شهرها در بازکردن خیابان ها به روی مردم و تبدیل آن به مکان های برای گردش و قدم زدن پیشنهاد داده شد تا چند خیابان شهر زاهدان رابر ری حرکت ماشین ببندد و با مناسب سازی آنبرای حرکت پیاده به تقویت و تشویق فرهنگ قدم زدن مردم در شهر زاهدان کمک کند همچنین در این مسیر طراحی و مناسب سازی فضا برای حرکت افراد معلول به طور جدی باید دنبال گردد توسعه رویکرد پیاده محور در شهرها ضمن کاهش هزینه های حمل و نقل و حفظ بهداشت و سلامت عمومی به ایجاد جامعه ای قوی تر سالم تر و قابل زندگی تر در شهر زاهدان منجر می گردد

کلیدواژه ها:

پیاده رو ، افراد معلول ، مناسب سازی ، فضای شهری ، زاهدان