جلوه ی نوستالوژی و عناصر رمانتیک در شعر قیصرامین پور

مکتب رمانتیسم را یکی از مهمترین مکاتب ادبی دانسته اند که در شعر امروز ایران حضوری پررنگ و پردامنه دارد و این حضور از بدو ظهور شعر معاصر و حتی قبل تر، از اواخر مشروطه آغاز و با ورود اولین ترجمه ها به فضای ادبی دوران تقویت می شود. شاعران امروز ایران هر یک در حیات ادبی خود و در مراحلی به تفکرات رمانتیک اعتنا داشته و بدان ملتزم بوده اند، از جمله قیصر امین پورکه گر چه شاعری بنام در عرصه ی شعر انقلاب و جنگ شناخته می شود اما با توجه به روحیه ی غنایی و درون گرایانه اش، توانسته بین واقع نگاری و حماسه ی هنگامه های انقلاب و جنگ از یک سو و حالات و آنات رمانتیک ازسوی دیگر آشتی و موانستی موفق به وجودآورد. سرلوحه ی این التفات ها،نوستالوژی(غم غربت)ی است که همواره عاطفه ی هنری امین پور را تحت سیطره دارد و در شعرش موجد مضمون آفرینی های متنوع شده است ؛البته بدیهی است که این رمانتیسم و مولفه های آن بویژه نوستالوژی، در این آثار، اغلب آغشته به گرایش های عاطفی و فکری خودویژه و منفردی باشد که جهان بینی امین پور را از جهان بینی رمانتیسم غربی و حتی رمانتیسم متعارف در شعر امروز متمایز می سازد

کلیدواژه ها:

شعر ، شعرانقلاب ، شعرجنگ ، نوستالوژی ، رمانتیسم ، قیصر امین پور