اثر سطوح مختلف لیزین قابل هضم بر عملکرد تولیدی مرغان تخمگذار در هفته 32 تا 44

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف اسید آمینهی لیزین قابل هضم بر شاخصهای عملکرد تولیدی مرغان تخمگذار آزمایشی در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با استفاده از 200 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین W-36 در دامنه سنی 32 تا 44 هفتگی، با 5 تیمار، 5 تکرار و 8 پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف اسید آمینه قابل هضم لیزین (0/657 و 0/707 و 0/757 و 0/807 و 0/857 درصد) بود. جیره های آزمایشی بر اساس توصیه احتیاجات راهنمای های لاین W-36 برای مرحله پیک تولید (میزان خوراک مصرفی هر قطعه 100 گرم در روز) به جز لیزین تنظیم شد. در این آزمایش اثر بلوک معنی دار نبود. افزایش سطح لیزین قابل هضم از 0/657 درصد به 0/857 درصد باعث تغییر معنی دار مصرف خوراک شد که در نتیجه میزان لیزین قابل هضم دریافتی به ازای هر قطعه در روز به ترتیب 612 و 676 و 765 و 824 و 864 میلی گرم تغییر کرد. با افزایش لیزین قابل هضم دریافتی از 612 میلی گرم تا 765 میلی گرم در روز به ازای هر پرنده باعث بهبود معنی دار (P<0/05) در افزایش درصد تخم گذاری از 83/34 به 87/96 درصد و گرم تخم مرغ تولیدی روزانه از 42/80 به 50/48 (گرم) و افزایش مصرف خوراک از 93/13 به 101/08 گرم در روز به ازای هر پرنده و کاهش ضریب تبدیل غذایی از 3/32 به 1/97 شد. تعیین احتیاجات از طریق معادلات رگرسیونی درجه دوم نشان داد میزان احتیاجات برای دستیابی به بهترین درصد تولید تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه و ضریب تبدیل به ترتیب 809 و 811 و 823 میلی گرم لیزین در هر روز به ازای هر مرغ می باشد.

کلیدواژه ها:

لیزین قابل هضم ، مرغان تخمگذار ، عملکرد تولیدی