استفاده از پتانسیلهای منابع آبی استان چهارمحال و بختیاری در رابطه به آبزی پروری

استان چهارمحال و بختیاری با مساحت 16532 کیلومترمربع در قسمت جنوب غربی کشور با موقعیت جغرافیائی بین َ44 و ْ33 و َ62 و ْ33 عرض شمالی و َ36 و ْ55 و َ54 و ْ50 طول شرقی واقع است. به دلیل قرار گرفتن کل استان بر روی سلسله جبال زاگرس از نظر ارتفاع از سطح دریا جزء استانهای مرتفع کشور محسوب می شود. به طوریکه مرکز استان ، شهرکرد با ارتفاع 2066 متر از سطح دریا به بام ایران معروف است. قرار گرفتن در ارتفاع بلند در دامنه کوه زردکوه بختیاری که به ارتفاع 4400 کتری از سطح دریا قرار دارد و همیشه پوشیده از برف است موجب گردیده تا توده های هوایی باران زا که از مدیترانه و دریای سیاه وارد کشور می شوند بارش قابل توجهی در این منطقه ایجاد کند و همچنین طول بلند رشته کوههای زاگرس که تقریباً کلیه مناطق غربی کشور را احاطه نموده و بالا بودن از سطح دریا ، موجب بارندگی فراوان در ارتفاعات و پراکندگی بارش در استان شده است. به طور مثال در کوهرنگ با بارندگی حدود 2000 میلی متر در سال روبرو هستیمدر حالیکه با اختلاف زیادی از آن در دشت بروجن حداقل 250 میلی متر بارندگی داریم . لازم به ذکر است بارندگیهای موجود بیشتر به صورت برف بوده و موجب ایجاد چشمه ها و منابع آبی فراوان زیرزمینی گردیده و استان را بعد از استان خوزستان دومین استان آبخیز کشور محسوب می نماید.

کلیدواژه ها:

آبزی پروری ، پتانسیل یابی ، منابع آب