قانون پارکینسون و کاربرد آن در مدیریت اداری

عامل موفقیت و یا شکست ه ر سازمانی، انسان است. مدیریت ناشی از قدرت سازمانی تفویض شده است که عملکردش بیشتر در ارتباط با انجام ظایف تکنیکی و اجرایی است و حفظ نگهداری وضع موجود در سازمان ها است در صورتی که رهبریت از قدرت و نفوذ شخص بهره مند است که نقش اساسی در توسعه و اجرای سیاست ها نظیر و اصلاح ساختار و روندها در سازمان به عهده دارد. اگر مدیریت با انسان ها رابطه درست و منطقی برقرار کند به طوری که نیازهای فردی آنان را شناسایی و به آن نیازها توجه کند، می تواند از نیروهای انسانی خود به طور مشروع در راستای اهداف سازمانی استفاده کند. حل مشکلات انسانی مستلزم آن است که عوامل تشکیل دهنده شخصیت انسانی را شناخت و تغییر و تحولات آن را مورد بررسی قرار داد. بنابراین می توان اجزای تشکیل دهنده رهبری و مدیریت در سازمان ها را به طور خلاصه چنین ذکر کرد: 1. توان استفاده موفقیت آمیز از قدرت. 2. توان درک این مطلب که افراد انسانی در زمان های مختلف و در شرایط مختلف به وسیله عوامل مختلف تحریک می شوند 3. توان الهام بخشیدن به دیگران 4. توان اقدام به شیوه ای که منجر به ایجاد جوی آکنده از عواطف و احساسات در سازمان شود و بتواند در افراد ایجاد انگیزه کند

کلیدواژه ها:

سازمان ، مدیریت اداری ، قانون پارکینسون ، رهبری و مدیریت