تصویرگری استعاره در دوبیتی های باباطاهر عریان

دوبیتی یکی از قالب های شعری است. اکثر ما تا با اسم دوبیتی روبه رو می شویم، ناخودآگاه به یاد دوبیتی های باباطاهرعریان می افتیم. دوبیتی های زیبا و شیرینی که در ضمیر ناخودآگاه همه ما چون گل شکفته می شود. باباطاهر از جمله شاعران و عرفای قرن پنجم هجری است که با دستان توانمندش خمیر شعرش را قالب دوبیتی می زند و اثری دلنشین و گیرا خلقمی کند که در طی قرون پس از او کام هنر دوستان را شیرین و شیرین تر می سازد. در دوبیتی های وی از عناصر تصویرسازی برای زیبایی آن استفاده شده است که یکی از آن عناصر، عنصر معجزه گر استعاره است. در این مقاله قصد داریم، استعاره را در دوبیتی های باباطاهر بررسی کنیم. هرچند هر خواننده ای با یک نگاه اجمالی متوجه می شود که وی هم مثل سایر شعرا، دنیای شعرش را با این عنصر آذین بسته است. در این تحقیق، متوجه شدیم که باباطاهر در دوبیتی هایش از استعاره در حد متعادل بهره برده است که نوع مصرحه آن بیشتر از مکنیه کاربرد داشته است. البته شاعر در راستای خلق استعاره، شگردهای زیبایی نیز به کار برده است که در نتیجه، استعاره های بکری در دوبیتی های وی دیده می شود. این تحقیق به روش تحلیلی- توصیفی و با داده های کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

دوبیتی ، استعاره ، باباطاهر