تحلیل فضایی اثرات زیست محیطی کاربری فضای سبز شهری بر کیفیت زندگی مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران

رشد سریع شهر نشینی و افزایش مشکلات زیست محیطی ، اهمیت مفاهیمی چون فضای سبز شهری و کیفیت زندگی را نمایان نموده است. مکانهای مانند بوستانها و انواع پارکهای پوشیده از درختان متنوع که نمودی از طبیعت می باشند و خدمات زیست محیطی، اجتماعی و فیزیولوژیکی را فراهم می کنند در زیست پذیر نمودن شهرها اهمیت بسزای دارند. در این پژوهش ضمن تعریف فضای سبز شهری و کیفیت زندگی ، به اثرات زیست محیطی فضای سبز شهری در ارتقای کیفیت زندگی از طریق بررسی و تحلیل فضایی پرداخته شده است. با پیشنهاد مدل پژوهش که از تلفیق مدل های کیفیت زندگی و ابعاد عملکرد زیست محیطی فضای سبز بدست آمده است نسبت به طبقه بندی و ارزش گذاری معیارهای بازدهی اجتماعی فضای سبز شهری شامل معیار تراکم جمعت، معیار مساحت فضای سبز و معیار شعاع عملکرد فضای سبز و همچنین معیارهای بازدهی اکولوژیکی کاربری فضای سبز شهری شامل معیار آلودگی هوا و معیار تلطیف هوا متاثر از فضای سبز اقدام گردیده است و بعد از روی هم گذاری و تجمیع نقشه های تولید شده در فضای GIS نقشه نهایی تولید شده است و نتیجه حاصله مبین آن است که فضای سبز از لحاظ زیست محیطی برکیفیت زندگی شهری به میزان زیادی تاثیر گذار بوده و موجب بهبود آن می شودو با توجه به نتیجه این تحقیق می توان گفت که 26/2 درصد از سطح منطقه 10 شهر تهران از تاثیرات زیست محیطی کاربری فضای سبز بصورت کامل بهره مند شده وموجب بهبود کیفیت زندگی ساکنان این محدوده با توجه به معبارهای این پژوهش گردیده است. و به بیان دیگر نتیجه حاصله بیانگر آن است که محدوده ها و محلاتی که از گستره فضای سبز بهتری برخوردارهستند نسبت به محله های کم برخورداراز لحاظ کیفیت زندگی شهری در شرایط مطلوبتری قرار دارند.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، کیفیت زندگی ، منطقه 10 شهر تهران