تحلیل میزان توسعه یافتگی شاخص های آموزشی شهرستان های استان مازندران با مدلVIKOR و AHP

سطح بندی توسعه، روشی برای سنجش توسعه ی مناطق است که اختلاف مکانی، فضایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مناطق را نشان می دهد و وضعیت هر یک از مناطق را نسبت به یکدیگر از نظر سطح توسعه مشخص می کند. با این روش روند شکل گیری توسعه ی قطبی مناطق مشخص می گردد و در نهایت، در برنامه ریزی توسعه ی مناطق، مناطق نیازمند و کمتر توسعه یافته تعیین و از عدم تعادل مناطق جلوگیری می شود. روش استفاده شده در این تحقیق، ترکیبی از روشهای توصیفی و تحلیلی با استفاده از شیوه کتابخانه ای و اسنادی است و هدف پژوهش حاضر این است که با توجه به توزیع فضایی ناهمگونی که از لحاظ امکانات آموزشی در شهرستان های استان مازندران وجود دارد، با استفاده از آمارهای منتشر شده توسط مرکز آمار ایران، در قالب برنامه ریزی توسعه منطقه ای و با استفاده از تکنیک AHP و VIKOR به تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان دست یابد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد از لحاظ شاخص های آموزشی بین شهرستان های استان مازندران تعادلی وجود ندارد. مقدار مرز توسعه یافتگی (متوسط درجه توسعه یافتگی شهرستان ها) در استان برابر با 0/6915 تعیین گردیده است. شهرستانهای قایمشهر و جویبار با دارا بودن درجه توسعه یافتگی 0 و 0/9877، به ترتیب به عنوان برخوردارترین و محروم ترین شهرستان های استان تشخیص داده شده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، شهرستان ، مازندران ، شاخص ، آموزشی