مقایسه تطبیقی الگوی شهرسازی معاصر و سنتی در معماری اقلیم سرد

اهمیت شهرسازی، بر فرم کالبدی و معماری با ایجاد محدودیت هایی در میزان سطح اشغال، محل قرارگیری حیاط و تراکم بنا می گذارد، مشخص می شود. با ورود تفکرات مدرن و اثری که در معماری و شهرسازی داشت، در نهایت به یک شکل شدن شهرها در تمامی اقلیم های ایران منجر شد. این در حالی است که در معماری و شهرسازی سنتی با سال ها تجربه و نتیجه دانش جمعی، به الگویی دست یافته بودند که پاسخگوی نیازهای اقلیمی و بستر آن بود. یکی از چالش های امروز مسیله مواجهه با کمبود سوخت های فسیلی است و اینکه بخش قابل توجهی از مرهر انرژی در بخش ساختمانی است و می توان با تمهیداتی در مرحله طراحی این میزان را تا حد چشم گیری کاهش داد.معماری سنتی ایرانی با بهره مندی از تجربیات دوره های مختلف راهکارهایی را برای بهبود عملکرد اقلیمه ی حیاط و چگونگی ساختار آن در نظر داشته است.در این مقاله با مقایسه نمونه های حیاط در اقلیم سرد شمال غرب ایران، در دو دوره قاجاریه و معاصر، به بررسی سطح، تناسبات حیاط و تعداد جبهه های گشوده شده شده به آن پرداخته است. اطلاعات تحقیق از طریق مطالعات موردی و بررسی اسناد ثبتی موجود در منابع کتابخانه ای در کنار مقررات شهرسازی جدید گردآوری شده است. در پایان به این نتیجه رسیده است که علی رغم اشتراک در نسبت سطح حیاط به سطح کل بنا در دو دوره مختلف، به دلیل تفاوت در ابعاد، چند بخشی بودن حیاط و غیره تاثیرات متفاوت حیاط را در دوره معاصر و قاجار شاهد هستیم

کلیدواژه ها:

خانه قاجار ، خانه معاصر ، آسایش اقلیمی ، حیاط ، اقلیم سرد