بررسی رابطه کاربرد سبک های دفاعی با کیفیت زندگی و انسجام خانواده در افراد معتاد تحت درمان مراکز ترک اعتیاد شهرستان زاهدان

هدف از مقاله حاضر بررسی رابطه بین کاربرد سبک های دفاعی با کیفیت زندگی و انسجام خانواده در افراد معتاد تحت درمان در مراکز ترک اعتیاد شهرستان زاهدان در سال 95 بوده است. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه افراد تحت درمان در مراکز ترک اعتیاد در 6 ماهه اول سال 1395 در شهر زاهدان بوده اند و نمونه آماری شامل100 نفر از معتادان که به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و با ابزار پرسشنامه سبک های دفاعی(DSQ) و پرسشنامه کیفیت زندگی(SF-36) و پرسشنامه انسجام خانواده مورد سنجش قرار گرفتند و داده با آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون ضریب همبستگی نشان داد، بین سبک های دفاعی رشد یافته، رشد نایافته و روان آزرده با متغیر های کیفیت زندگی (سلامت عمومی، سلامت جسمانی، وضعیت فیزیکی، سلامت روانی، سرزندگی، نگرش سلامتی) رابطه معناداری وجود ندارد (P> 0/05)، اما بین سبک های دفاعی رشد یافته، رشد نایافته و روان آزرده با متغیر درد بدنی رابطه معنادار مستقیمی نیز وجود دارد (P<0/05) و در ادامه بین سبک های دفاعی رشد یافته، رشد نایافته و روان آزرده با انسجام خانواده رابطه معناداری وجود ندارد(P> 0/05). بنابراین فرض خلاف پژوهش رد و فرض صفر نیز تایید می گردد. در انتها می توان نتیجه گرفت بین درد بدنی با سبک های دفاعی (رشدیافته، رشدنایافته و روان آزرده) در معتادان رابطه معنادار مستقیمی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های دفاعی ، کیفیت زندگی ، انسجام خانواده ، معتاد