رابطه معنویت با کیفیت زندگی و رضایت شغلی در پرستاران بیمارستان های منتخب زاهدان

مقدمه: در همه ادوار تاریخ سلامت معنوی بخشی از زندگی انسان بوده است و هنوز هم بسیاری از افراد آن را بخشی مهمی از زندگی خود قلمداد می کنند. امروزه مردم جهان، بیش از پیش به سلامت معنوی و مسایل معنوی گرایش دارند و روان شناسان و روانپزشکان نیز به طور روزافزون درمی یابند که انتقاد از روش های سنتی و ساده برای درمان اختلالات روانی کافی نیست.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع روش تحقیق توصیفی-همبستگیمی باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه پرسنل خانم وآقا مشغول به خدمت در بخشهای بیمارستان های زاهدان می باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر را تعداد87 نفر پرستار (61 نفر زن و 26 نفرمرد) تشکیل می دهند. ابزار پژوهش: به منظور جمع آوری داده های لازم از پرسشنامه معنویت (SQ)، پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36)و پرسشنامه رضایتمندی شغلی استفاده شد.خلاصه یافته های پژوهش: هدف از این پژوهش بررسی رابطه سلامت معنویبا کیفیت زندگی ورضایت شغلی در پرستاران بیمارستانهای منتخب زاهدان بود که برروی 87 نفر از کادر درمان انجام شد.نتایج نشان داد سلامت معنوی با کیفیت زندگی پرستاران رابطه مثبت و معناداری در سطح 5 درصد دارد. همچنین سلامت معنوی با رضایت شغلی پرستاران رابطه مثبت و معناداری در سطح 5 درصد داشت. سلامت معنوی و رضایت شغلی پرستاران بر اساس سابقه شغلی آنان تفاوت معناداری در سطح 1 درصد داشت. چکیده: جامعه مورد پژوهش پرستارانی که در بخش های مختلف بیمارستانها در شیفت های صبح، عصروشب انجام وظیفه می کردند می باشد، در این پژوهش بااستفاده از فرمول کوکران که تعداد کل پرستاران 250 نفر بودند وتعداد 90 نفرمی بایست پرسشنامه پر می شد که در این تحقیق با ریزش کمی تعداد 87 پرسشنامه پرگردید. تعداد کل: شامل 87 پرستار که 61 خانمو 26 مرد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از طریق سه ابزار پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه سلامت معنوی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که نتایج نشان داد سلامت معنوی با کیفیت زندگی پرستاران رابطه مثبت و معناداری در سطح 5 درصد دارد. همچنین سلامت معنوی با رضایت شغلی پرستاران رابطه مثبت و معناداری در سطح 5 درصد داشت. سلامت معنوی و رضایت شغلی پرستاران بر اساس سابقه شغلی آنان تفاوت معناداری در سطح 1 درصد داشت. اما کیفیت زندگی پرستاران بر اساس سابقه شغلی آنان تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که یکی از مهمترین منابع هر سازمانی، نیروی انسانی آن است و عوامل تشکیل دهنده آن افرادی هستند با نیازهای بی شمار که در صورت رفع نیازها و داشتن انگیزه کافی، استعداد و مهارت خود را در خدمت سازمان به کار خواهند گرفت. موفقیت و پیشرفت بیمارستان نیز به نیروی انسانی آن بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، کیفیت زندگی ، سلامت معنوی