بررسی اثر بخشی خانواده درمانی ساختاری بر رضایت، صمیمیت و سازگاری زناشویی در خانواده های دارای افراد وابسته به مواد مخدر

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی رویکرد خانواده درمانی ساختاری بر سطح رضایت زناشویی، صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی خانواده های دارای افراد وابسته به مواد مخدر انجام شد، جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه خانواده هایی مراجعه کننده به مرکز مشاوره هیوا در شهر مشهد که دارای فرد وابسته به مواد مخدر بودند را تشکیل می دهند که از میان آنان 20 خانواده به روش نمونه در دسترس، هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش(10 خانواده) و گواه (10 خانواده) جایگزین شدند. این مطالعه با استفاده از روش نمیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل نابرابر انجام شد. اعضای گروه به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در معرض مداخله خانواده درمانی ساختاری قرار گرفتند، در طول مدت مداخله، گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. ابزار این پژوهش شامل (مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون، پرشنامه رضایت زناشویی انریچ، آزمون سازگاری زناشویی لاک والاس) بود که با نرم افزار 18spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که خانواده درمانی ساختاری بر سطح رضایت زناشویی و صمیمیت و سازگاری زناشویی موثر می باشد (p<0/005)، نتایج حاکی از اهمیت توجه به مداخلات خانواده درمانی در افزایش رضایت زناشویی، صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی خانواده های دارای فرد معتاد بود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ساختاری ، اعتیاد ، رضایت و صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی