اختلال بیش فعالی – کم توجهی ؛ مختص کودکی یا تداوم تا بزرگسالی

زمانی اختلال بیش فعال کم توجهی (ADHD) بیماری دوران کودکی تصور می شد؛ به این معنی که با افزایش سن، علایم کاهش می یابد و بیماری تاثیر کمی برعملکرد فرد در دوران بزرگسالی می گذارد. تحقیقات کنونی نشان می دهد که جنبه هایی از این بیماری ادامه می یابد و بر عملکرد زندگی فرد در دوران نوجوانی و بزرگسالی تاثیر می گذارد. علایمی چون مشکل توجه و تمرکز، بی نظمی، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی و ... باعث بروز مشکلاتی در زندگی فرد می شود و عملکرد او را در حوزه های تطابق شغلی، عملکرد تحصیلی، روابط صمیمی ( ارتباط با بستگان و دوستان، ازدواج) و الگوهای فرزندپروری تحت تاثیر قرار می دهد. عده ای از مبتلایان به اختلال بیش فعالی کم توجهی به طرف رفتار های ضد اجتماعی، رفتارهای تکانشی و رانندگی های پرخطر، سایر بیماری های روانپزشکی عمده و اختلال سوء مصرف مواد میروند. در نتیجه مدیریت و درمان به هنگام این اختلال می تواند از پیا مدهای منفی دوران بزرگسالی پیشگیری