مقایسه ی ریسک فاکتورهای خودکشی در استان ایلام در سال 91 و مقایسه ی آن با این روند در 5 سال گذشته

مقدمه: خودکشی یکی از معضلات مهم بخش سلامت و روانی اجتماعی است. استان ایلام یکی از سه استان با بروز بالای این پدیده در کشور می باشد. آثار منتشره از سوی سازمان جهانی بهداشت حاکی از این است که هم اکنون شیوع خودکشی در جهان 16 نفر به ازای هر صدهزار نفر است (ارتکاب به خودکشی) و به طور متوسط در هر 40 ثانیه یک نفر اقدام به خودکشی می کند. ایران پس از چین و هندوستان سومین کشور جهان است که در آن آمار خودکشی موفق زنان افزایش یافته و در حال پیشی گرفتن از خودکشی منجر به مرگ در آقایان است. هدف از این مطالعه تعیین تغییر روند ریسک فاکتورهای خودکشی استان ایلام می باشد. مواد و روش: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، جامعه آماری 745 نفر از اقدام کنندگان به خودکشی در استان ایلام بودند. برای جمع آوری داده ها از چک لیستی از پیش تهیه شده استفاده و داده های مورد نیاز بر اساس اهداف و متغیرهای مورد مطالعه جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج بدست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که اکثریت 52/5 درصد موارد اقدام به خودکشی را مردان شامل می شدند. با توجه به این که تعداد زنان اقدام کننده به خودکشی 47/5 درصد می باشد. درخصوص ارتباط خودکشی با اختلال روانی، پژوهش حاضر نشان داد که 21/7 درصد از اقدام کنندگان به خودکشی با بالاترین درصد، دارای انگیزه اختلاف خانوادگی بوده اند. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد انگیزه خودکشی در 5 سال گذشته 13/4 درصد بود که در سال 1391 به 22/5 درصد رسید. که حاکی از روند افزایش اختلافات خانوادگی بوده است. بیشترین آمار خودکشی در 5 سال گذشته در ایلام 46/4 درصد و در سال 1391، 25/8 درصد به صورت چشمگیری کاهش نشان داده است. نتایج نشان داد روش های رایج اقدام به خودکشی در بین زنان در دوره شش ساله به ترتیب، خودسوزی با نفت، حلق آویز و مسمومیت با سم بوده است. در بین مردان، این ترتیب به صورت حلق آویز، خودزنی با سلاح گرم و خودسوزی با نفت بوده است.

کلیدواژه ها:

تغییر روند ، ریسک فاکتور ، خودکشی ، ایلام