تعیین ظرفیت بهینه سیستم هایبرید بادی-خورشیدی-باتری جدا از شبکه مقید به قیود قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم بهینه سازی شیرمورچه

در این مقاله ظرفیت بهینه سیستم هایبرید بادی-خورشیدی با ذخیره باتری جدا از شبکه مقید به قیود قابلیت اطمینان با استفاده از الگوریتم بهینه سازی شیرمورچه (ALO) تعیین شده است. تعیین ظرفیت بهینه تجهیزات با هدف حداقل سازی هزینه فعلی کل (TPC) سیستم شامل هزینه های سرمایه گذاری اولیه، نگهداری و جایگزینی تجهیزات صورت گرفته است. متغیرهای مسیله ظرفیت بهینه پنل های خورشیدی،توربین های بادی و ظرفیت باتری ها می باشد که بر اساس روش ALO به صورت بهینه تعیین شده است. در این مطالعه جهت راستی آزمایی روش پیشنهادی ALO، مسیله با الگوریتم اجتماع ذرات که روش پرقدرت در حل مسایل مهندسی برق قدرت است، انجام و مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج شبیه سازی نشان میدهد که الگوریتم شیرمورچه، نسبت به روش اجتماع ذرات عملکرد بهتری در تعیین ظرفیت تجهیزات با کمترین هزینه و بهترین قید قابلیت اطمینان از خود نشان داده است. همچنین نتایج نشان داده که ترکیب هایبرید خورشیدی-بادی-باتری سیستم به جهت فنی و اقتصادی مقرون به صرفه بوده است. علاوه بر این باافزایش ظرفیت واحدهای تجدیدپذیر از میزان هزینه های سیستم کاسته شده و با کاهش قید قابلیت اطمینانمیزان هزینه های سیستم افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم شیر مورچه ، سیستم های هایبرید ، قابلیت اطمینان ، کاهش هزینه