بازشناسی معنایی هندسه و نماد در معماری ایرانی

اسطوره شناسان وروان شناسان بسیاری، به طور مجزا به اعداد نمادین و مفاهیم آنها پرداخته اند اما درایران، این مطالعات به صورت پراکنده و اندک انجام شده است. هندسه و اعداد که جنبه های محسوسی از واقعیت ماورای طبیعی بوده، خواه انسان از آنها باخبرباشد به عرصه ظهور رسیده اند و دارای ویژگی های معنوی و روحانی هستند در این راستا معمار ایرانی با تقرب از دیدگاه اسلامی تمایل به کار گرفتن اعداد مقدس در کالبد ظاهری و معنایی بنا را داشته که بس کاری دشوار بوده است لذا در این هدف کاربرد رمز پردازی و هندسه گرایی ظهور کرد، نمادها نشانه ای از وجودی عظیم تر در عالم ماورا می باشد به عبارتی نمادها افزون بر ساحت مادی و زمینی دارای ساحت ملکوتی هستند. هدف تحقیق به تصویر کشیدن نقش هندسه و نماد ها در معماری ایرانی بوده است. روش این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از متون اسلامی انجام شده و در ابتدا بانکهای اطلاعاتی و کتابهای معتبر مورد تحقیق قرار گرفته و پس از بررسی اطلاعات دریافتی متون مرتبط یافت شده از نتایج جدا گردیده و بر اساس میزان هم پوشانی با موضوع مورد بررسی و منابع وابسته گزینش گردید. نتایج تحقیق نشان داد هدف معماری ایرانی و به نوعی رسالت او در این بوده که انسان را متوجه عالم معنا کند، در هنر، ماده به کمک هندسه و حساب شرافت یافته و فضایی قدسی آفریده شده که در آن حضور همه جایی خداوند مستقیما انعکاس یافته است لذا در این راستا معمار از هنر را به ابزار گرفته و اوج و شکوفایی معنا گرایانه را در آن و در یک فرایند تجرید و با یک بیان رمز آلود به تصویر کشیده تا بر همگان قابل درک باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، هندسه ، اعداد مقدس ، نماد ها