استفاده از تکنیک های معماری فضای سبز در کاهش آلودگی صوتی فضا های شهری

کیفیت آلودگی صوتی به مانند آلودگی هوا ،آب و خاک برای عموم چندان مملوس و شناخته شده نیست.ویکی از معضلات شهر امروزی است که ماشین و فعالیت های آن یکی از عوامل اصلی بروز این مشکل است بخشی ازعلت این مساله به غیر قابل رویت بودن و نیز ارتباط غیر مستقیم آن با سیستم های سیاسی و اقتصادی جامعه بر می گردد . آلودگی صوتی اثرات زیان باری بر روی انسان وحیات ارگانیسم می گذارد که از جمله آن میتوان به اختلال در خواب؛ اختلال در تمرکز و ... اشاره نمود. در ایرا ن، معماری در فضای سبز هنوز جایگاه مناسب خود را در برنامه ریزی و طراحی شهری نیافته است و به همین دلیل اصولا جدی گرفته نمی شود .معمولا در پایان طراحی ، سطوحی که بدون استفاده مانده اند معمولا به فضای سبز اختصاص می یابند. این مقاله در کنار سایر روش های کاهش آلاینده صوتی ، به بکارگیری توان ها و قابلیت های برنامه ریزی و طراحی فیزیکی چون الگوی توسعه ،مکان یابی ،ترکیب و توزیع بهینه کاربریها ،منطقه بندی و گسترش فضای سبز تاکیر خاص دارد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، آلودگی صوتی ، تکنیک های کاهش آلودگی صوتی ، معماری فضای سبز ، شهرسبز