بررسی رابطه ی اسلام و موسیقی و بازتاب های اجتماعی آن (مطالعه ی موردی: دانشجویان دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین)

بحث دینداری جوانان در جامعه ایران و به ویژه در دو دهه ی اخیر موضوع دغدغه و در نتیجه تحقیق و پژوهش بسیاری از متفکران در عرصه ی علوم اجتماعی بوده است. نتیجه ی این تحقیقات آشکار می سازد که سبک دینداری جوانان طی این سال ها به شدت دگرگون شده و به فراخور گسترش سبک زندگی مدرن تغییر یافته است. فردی شدن و متکثر شدن دینداری از جمله ی این دگرگونی هاست که بارها و بارها در این پژوهش ها به اثبات رسیده است.یکی از نتایج این دگرگونی ها کمرنگ شدن نقش نهاد دینی یا روحانیت در هدایت مذهبی جوانان است. اکثر تحقیقات در حوزه ی دینداری جوانان به این نتیجه دست یافته اند، اما کمتر پژوهشی به این تغییر به عنوان موضوع کار پرداخته است. هدف اصلی ما در این مقاله بررسی علل که قدرت و نقش نهاد روحانیت در دین ورزی قشر جوان جامعه است، اما به دلیلگسترده بودن این حوزه از دریچه موسیقی به آن نگریسته ایم. بحث موسیقی و غنا از قرون اولیه اسلام وارد مسایل فقهی آن شد و از آن زمان تاکنون فقهای اسلامی به این موضوع پرداخته اند. اما در دهه های اخیر مصرف موسیقی در میان جوانان به شدت شیوع یافته است، به گونه ای که در مقایسه با گذشته وقت بسیار بیشتری را صرف گوش دادن به موسیقی می کنند. مسیله اینجاست که در قبال گسترش روزافزون استفاده از موسیقی در جامعه، روحانیت واکنشی در این زمینه نشان نداده است. در این مقاله ما با استفاده از تکنیک مصاحبه روشن می سازیم که شکاف عمیقی بین جامعه جوان و جامعه روحانیت در این زمینه وجود دارد به نحوی که حتی در میان جوانان مذهبی که مورد مطالعه ی ما هستند کمتر رابطه ای با نهاد دینی در موضو موسیقی به چشم می خورد. سپس با استفاده از نظریات پیتر برگر در باب یکی از تیوری های سکولاریزاسیون یعنی دینداری گزینشی، این شکاف مورد بررسی قرار گرفته و علل آن واکاوی می شود

کلیدواژه ها:

سکولاریزاسیون ، نهاد دینی ، مرجعیت دینی ، دینداری گزینشی ، موسیقی پاپ غیرمجاز