ارزیابی و بررسی راهکارهای افزایش ایمنی با استفاده از شاخص های عملکردی

متغیرهای مستقل و وابسته بسیار زیادی در امر ایمنی جاده ای وجود دارند و با توجه به اینکه ارزیابی راهکارهای افزایش ایمنی، طولانی زمان بر و پیچیده می باشند نمی توان با قاطعیت و یا اطمینان از میزان تاثیرگذاری این اقدامات مطلع شد و در خصوص قطع، استمراز یا تصحیح برنامه اجرا شده تصمیم گرفت. این ضعف و کاستی موجب شده است . هرسال هزینه های زیادی برای ایمنی صرف گردد و نتایج قابل قبولی عاید نگردد. تصادفات جاده ای یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در جهان و به ویژه در ایران است که تا کنون جان ۳۰ میلیون نفر را گرفته است و مسئولین تمام کشورهای جهان، در خصوص تعداد کشته ها و مجروحان جاده ای که سبب آسیب های شدید اقتصادی و اجتماعی می شوند، ابراز نگرانی می کنند. راهکاری در مورد ارزیابی شاخصهای افزایش ایمنی مانند: تاثیر پلیس در جاده ها، طرح هندسی راه، کمربند ایمنی، دوربین های سرعت سنج، کلاه ایمنی و ... و تاثیر این اقدامات در کاهش تصادفات صورت نگرفته است ودر واقع تمامی اقدامات برای کاهش تصادفات انجام می شود اما اطلاعی در خصوص اینکه این اقدامات تا چه حدی موثر است وجود ندارد. در این مقاله متدولوژی مورد استفاده که انتخاب شده است ابتدا گام های اصلی در فرایند بهسازی نقاط حادثه خیز که عبارتند از: جمع آوری اطلاعات، شناسایی، تشخیص، اولویت بندی، اجرا ارزیابی ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سپس با استفاده از مدلهای "فراوانی تصادف، نرخ تصادف، نرخ بحرانی تصادف، ترکیب فراوانی و نرخ" ارزیابی مورد نظر انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، شاخص ایمنی ، تصادفات جاده ای ، کشته ها ، مجروحان