مقایسه اثرات کاشت گونه های تاغ و آتریپلکس کانیسنس بر روی برخی از خصوصیات خاک و پوشش گیاهی منطقه جاجرم

در طرح های احیای مناطق خشک و نیمه خشک لازم است تاثیرات متقابل گونه های کشت شده را بر خاک و پوشش گیاهی منطقه مورد بررسی قرار داد. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش مرتع جاجرم استان خراسان شمالی می باشد که در آن تاغکاری و آتریپلکس کاری با هدف اصلاح احیاء خاک و پوشش گیاهی صورت گرفته و دارای قدمت 20 تا 25 ساله می باشد. در این پژوهش، تاثیر کشت گونه تاغ و آتریپلکس بر میزان تغییرات ویژگی های فیزیکی، شیمیایی خاک و همچنین پوشش گیاهی مورد بررسی قرار گرفته است. سه منطقه آتریپلکس و تاغکاری شده با قدمت های 20 و 25 ساله و سه منطقه شاهد انتخاب و نمونه برداری از خاک و پوشش گیاهی به روش تصادفی سیستماتیک صورت گرفت. برای بررسی وضعیت پوشش در هر منطقه 4 ترانسکت 100 متری انداخته گردید و همچنین برای بررسی وضعیت خاک در دو عمق 30 - 0 و 90 - 30 سانتیمتری هم در هر منطقه مورد مطالعه سه پروفیل خاک به صورت تصادفی در وسط سه تا از ترانسکت ها حفر گردید. به طور کلی، نتایج نشان می دهند که بعضی از خصوصیات خاک توسط هر دو گونه تحت تاثیر واقع شده اند که می توان افزایش معنی دار پتاسیم و منیزیم را نام برد، ولی از دید مقایسه بین گونه های کشت شده می توان براساس نتایج حاصله تاثیرات مثبت کشت آتریپلکس را در رابطه با افزایش پارامترهای کلسیم و منیزیم و کاهش سدیم خاک دانست و در رابطه با تاثیرات مثبت کشت تاغ افزایش درصد ماده آلی، فسفر و پتاسیم قابل جذب و کاهش میزان هدایت الکتریکی را دانست. در نهایت، می توان نتیجه گرفت که از لحاظ انتخاب گونه مناسب تر از بین این دو گونه، گیاه تاغ برای این منطقه مناسب تر است، زیرا از لحاظ تاثیر بیشتر بر روی خصوصیات مثبت خاک بهتر از گونه آتریپلکس است.

کلیدواژه ها:

تاغ ، آتریپلکس ، مراتع جاجرم ، خراسان شمالی ، خصوصیات خاک ، خصوصیات پوشش گیاهی