ارایه چارچوبی برای ارزیابی خطرپذیری دارایی های اساسی یک پهنه جغرافیایی استان با رویکرد پدافند غیر عامل

یکی از مهم ترین اقدامات در راستای کاهش خسارات ناشی از اعمال یک تهدید، سنجش میزان خطرپذیری دارایی ها است. مقاله حاضر با هدف ارایه الگویی برای سنجش میزان خطرپذیری دراایی های یک پهنه جغرافیایی برای مثال یک استان به ارزیابی خطرپذیری این دارایی ها می پردازد. ارزیابی خطرپذیری در واقع یک نوع پیش بینی خسارت دیدگی در مقابل تهدیدها و خسارت های احتمالی ناشی از اعمال یک تهدید بریک دارایی هست. بر همین اساس شناخت کانون ها و پهنه های خطرپذیری متاثر از دارایی های اساسی یا به تعبیری مراکز ثقل در یک پهنه جغرافیایی ، سبب جلوگیری از بروز خسارات گسترده و یا کاهش قابل توجه آسیب به این مراکز پراهمیت خواهد شد. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی تحلیلی است براین اساس ابتدا دارایی های پراهمیت در پهنه موردنظر که می تواند یک شهر، یک استان یا یک کشور باشد، شناسایی می گردد. سپس براساس شاخص های تعریف شده، ارزش هریک از دارایی ها، میزان تهدیدات آن ها و همچنین اندازه آسیب پذری این دارایی ها در برابر اعمال هریک از تهدیدات متصور، از طریق نظرسنجی در قالب پرسشنامه از متخصصان و ارزیابی های میدانی آن ها تعیین شده و در نتیجه میزان خطرپذیری دارایی های پراهمیت واقع شده در آن پهنه، مشخص می گردد. در مقاله حاضر نقشه خطرپذیری ریسک دارایی های پراهمیت موجود در یک پهنه از کشور، در مقابل هریک از تهدیدها و در نتیجه اولویت بندی میزان خطرپذری این دارایی ها ارایه می گردد. مدیران و برنامه ریزان استانی و ملی می توانند با توجه به اطلاعاتی که با استفاده از این روش از میزان خطرپذیری دارایی های پراهمیت موجود در پهنه تحت مسیولیت خود به دست می اورند، اقدام به اولویت بندی و برنامه ریزی برای کاهش خطر کنند. این موضوع می تواند باعث کاهش چشمگیر آسیب پذیری ها شود یا پیامدهای تهدیدهای احتمالی را به حداقل ممکن کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی خطرپذیری ، زیرساخت ، دارایی های اساسی ، تهدید ، اسیب پذیری