تحلیل فضایی بازدهی اجتماعی کاربری فضای سبز شهری بر کیفیت زندگی، مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران

رشد سریع شهرنشینی و افزایش مشکلات زیست محیطی، اهمیت مفاهیمی چون فضای سبز شهری و کیفیت زندگی را نمایان نموده است. مکان های مانند بوستان ها و انواع پارک های پوشیده از درختان متنوع که نمودی از طبیعت می باشند و خدمات زیست محیطی، اجتماعی و فیزیولوژیکی را فراهم می کنند در زیست پذیری نمودن شهرها اهمیت بسزایی دارند. در این پژوهش ضمن تعریف فضای سبز شهری و کیفیت زندگی، به بازدهی اجتماعی فضای سبز شهری در ارتقای کیفیت زندگی از طریق بررسی و تحلیل فضایی پرداخته شده است. با پیشنهاد مدل پژوهش که از تلفیق مدل های کیفیت زندگی و ابعاد عملکرد زیست محیطی فضای سبز به دست آمده است نسبت به طبقه بندی و ارزش گذاری معیارهای بازدهی اجتمای فضای سبز شهری شامل معیار تراکم جمعیت، معیار مساحت فضای سبز و معیار شعاع عملکرد فضای سبز اقدام گردیده است و بعد از روی هم گذاری و تجمیع نقشه های تولید شده در فضای نقشه نهایی تولیده شده است و نتیجه حاصله مبین آن است که فضای سبز از لحاظ بازدهی اجتماعی بر کیفیت زندگی شهری به میزان تاثیرگذار بوده و موجب بهبود آن می شود و با توجه به نتیجه این تحیق می توان گفت که 35 درصد از سطح منطقه 10 شهر تهران از تاثیرات کاربری فضای سبز از لحاظ بازدهی اجتماعی بهره مند شده و موجب بهبود کیفیت زندگی ساکنان این محدوده با توجه به معیارهای این پژوهش گردیده است؛ و به بیان دیگر نتیجه حاصله بیانگر آن است که محدوده ها و محلاتی که از گستره فضایی سبز بهتری برخودار هستند نسبت به محله های کم برخودار از لحاظ کیفیت زندگی شهری در شرایط مطلوب تری قرار دارند.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، کیفیت زندگی ، منطقه 10 شهر تهران