بازآفرینی نقش حیاط مساجد به عنوان فضای باز عمومی در ایجاد پایداری اجتماعی

بازآفرینی از طریق بهبود حیات محیطی، اقتصادی، اجتماعی شهر و در واقع توجه بهه راهکارهای توسعه پایداری شهری حاصل می شود. در بحث پایداری بیشتر تاکید بر عوامل زیست محیطی و اقتصادی بوده و بعد اجتماعی از توجه کافی برخوردار نبوده است یکی از مفاهیم و ارزش های انسانی، برقراری روابط اجتماعی بین افراد است. لذا پاسخگویی به این نیاز اجتماعی انسان و تامین فرصت های لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی، مستلزم وجود فضاهای عمومی و قرارگاه کالبدی است. در این میان حمایت از زندگی اجتماعی و فرهنگی از طریق ارتقاء فضای عمومی، برای درگیر کردن مردم و شهر، افزایش ارزش های فرهنگی و ایجاد ساختارهای با هویت، ضروری است. به جهت گسترش حوزه نفوذ این گونه فضای شهری، می توان از فضاهای باز مذهبی به طور عام و حیاط مساجد به طور خاص به عنوان فضای شهری یاد کرد. فضایی که در صورت مطالعه، طراحی و مدیریت بهینه، نقش مناسبی در شکل گیری حیات اجتماعی شهروندان دارد. هدف این پژوهش که براساس روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، امکان سنجی احتساب حیاط مساجد به عنوان فضای عمومی برای ایجاد پایداری اجتماعی بافت های فرسوده شهری، بوده است نتایج این پژوهش در قالب مجموعه ای از راهکارهای طراحانه ارایه گردیده است که شامل راهکارهای کالدی - فضایی و غیر کالبدی محتوایی است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، حیاط مساجد ، فضای باز عمومی ، پایداری اجتماعی