حقیقت و سرگیجه: از نیچه تا وضعیت عجیب و غریب انسان معاصر در نقاشی های انریکو روبوستی

در این جستار، هدف ما صرفا پرداختن فلسفی هنر نیست بلکه به نوعی، قصد جستجوی وضعیت سوژه انسانی در دوره ی معاصر از منظرگاه فلسفه را داریم. در فلسفه ی سنتی، افلاطون هنرمندان را از آرمان شهر خود می راند؛ در حالی دیدگاه نیچه با چنین برخورد محافظه کارانه ای مغایرت دارد. از طرفی من دکارتی و سوژه کانتی در برخورد با هنرمند فیلسوف نیچه با حقیقت پیوند می خورند. نیچه وضعیت انسان معاصر را نوید می دهد و قصد هدایت فلسفه به سوی پرسپکتیویسم و فلسفه ی آینده را دارد. انسان معاصری که در فضایی مملو از انواع رخدادهای سرگیجه ی بیمارگونه زیست می کند. چنین رخدادهایی در نقاشی های هنرمند معاصر ایتالیایی انریکو روبوستی به صورت ترکیبی از اشیاء غیر عادی، ناآشنا و حتی عجیب و غریب ظاهر می شوند. مجموعه ای از کنش های هیستریک، ملغمه ای از حقیقت و سرگیجه، که شاید بتوان این نتیجه را گرفت که هیستری، ویژگی وجودی انسان روبوستی است. حالات هیستریک انسان روبوستی، واکنش به جهانی است که در آن زندگی می کند. سرگیجه در نقاشی های انریکو روبوستی، از درهمریختگی پرسپکتیو تا هیستری جمعی را دربر می گیرد. انسانی که نوعی درهم ریختگی پرسپکتیو را زندگی می کند، به دستاویزی نیاز دارد تا اضطراب وضعیت خود را فرونشاند، و در کارهای روبوستی رسیدگی هیستریک به امیال، همین دستاویز روانشناختی است.

کلیدواژه ها:

نیچه ، حقیقت ، سرگیجه ، انسان معاصر ، نقاشی های انریکو روبوستی