کاربرد علم روانشناسی محیط در معماری و طراحی شهری با تاکید بر اصول و معیارهای طراحی مجتمع های مسکونی

امروزه توجه به جایگاه علوم رفتاری در طراحی شهری و معماری و چگونگی تاثیرگذاری فضا بر بروز رفتار انسانی از جمله مواردی است که نیازمند بررسی و بازبینی مفهومی و عملیاتی است که ترسیم کننده جایگاه واقعی علم روانشناسی محیطی در طراحی معماری باشد. در واقع آشنایی طراحان شهری با دانشهایی همچون علوم رفتاری و روانشناسی محیطی میتواند این امکان را برای طراحان فراهم کند تا منطبق بر نیاز و فرهنگ استفاده کنندگان، فضاها را طراحی کنند و بر ا ین اساس شرا یط لازم برای زندگی مطلوب برای کاربران شهری از فضاها فراهم آید. با توجه به رشد جمعیت و شهرنشینی و اینکه در پژوهشهای انجام شده، به جنبه های روانشناختی و رفتارهای مرتبط با این روی رد کمتر پرداخته شده است، لذا در این تحققی تلاش شده پیوند میان حوزه های روانشناسی و معماری و بالاخص طراحی شهری با مبنا قرار دادن جایگاه روانشناسی محیطی در معماری و اهمیت شناخت ارتباط بین محیط و طراحی(به ویژه طراحی شهری) مدنظر قرار گیرد. روش تحقیق این مقاله، توصیفی - تحلیلی است که از روش فراتحلیل وتحلیل محتوا نیز برای بررسی تحقیقات و پژوهشهای مربوط به این موضوع استفاده کرده است. در مقاله مذبور توانشهای محیطی و معنای محیط که می توانند اهمیت ویژهای برای طراحان محیطی داشته باشد معطوف ساخته است.در پایان هم اصول ومعیارهای مهم در طراحی مجتمع های مسکونی ونکاتی چند در این رابطه مورد اشاره قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

الگوهای رفتاری ، کیفیت محیط ، طراحی شهری ، فضای شهری