ویژگی های معماری ارگانیک در تعامل با طبیعت در اقلیم شمال

معماری ارگانیک در حقیقت تلاشی است برای هم آوایی و همسویی با طبیعت از طریق افزایش کارایی و بهینه سازی در مصرف مصالح ، انرژی و گسترش فضا در واقع معماری ارگانیک در جست جوی راهی است برای به حداقل رساندن ،اثرات منفی ساختمان ها بر محیط زیست و احترام به طبیعت پیرامون.معنای ارگانیک را بار اول استاد رایت ،ینی لوییس سالیوان ،در مورد معماری خودش بکار برده است و فرانک لوید رایت معماری خود را با آن بیان کرد، سالیوان اعتقاد زیادی به فرم های طبیعی و سبک ارگانیک داشت.به اعتقاد فرنس : ((بر اساس نظریه ارگانیک همه فرم های طبیعی پویا هستند .)) ایران دارای اقلیمهای مختلف و مناطق با آب و هوای متفاوت در فصول چهارگانه است. معماری گذشته ایران با تکیه به تجربه و تکنیک ساخت و به وسیله مصالح بومی، راه و روشهایی منطقی جهت برآورده شدن شرایط آسایش انسان ابداع نموده بود. با بررسی معماری سنتی این سرزمین میتوان آنرا معماری ارگانیک یا یکی از نمودهای معماری ارگانیک نامید.در این مقاله به بررسی اصول ارزشمند و نکات اقلیمی موجود در مسکن بومی منطقه شمال کشور پرداخته شده است نتایجی که بعد از تجزیه تحلیل بیش از چند خانه بومی بافت قدیم این اقلیم حاصل شده است که به عنوان نمونه موردی به یکی از آنها دراین مقاله اشاره شده است و در نهایت به پیشنهاداتی عملی جهت طراحی مسکن امروز دست می یابیم.

کلیدواژه ها:

ارگانیک ، اقلیم ، معماری بومی شمال ، ماهیت مصالح