تاثیر عناصر سنتی اقلیمی معماری ایران در رسیدن به معماری پایدار(بادگیر و گودال باغچه)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 390

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONARCIT01_018

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

عدم توجه به معماری سنتی غنی ایران، باعث کشش و حرکت معماری معاصر ما به سمت معماری مدرن شده که پیامدهای نامطلوبی را برای ما به ارمغان آورده است. حاصل این رویکرد، معماری پوچ و بدون هویتی است که ناسازگار با طبع معماری کشور ما است. امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی، لزوم توجه به توسعه پایدار و ساخت و سازهای مطابق با اصول معماری در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود، استفاده مناسب از اقلیم منطقه و بهره گیری از انواع انرژی های تجدیدپذیر که رایگان و بدون آلودگی هستند از اهمیت خاصی برخوردار است. معماری سنتی ایرانی غنی ترین عناصر و ارزش های هویتی را دربر داشته و از طریق هماهنگی با طبیعت و استفاده از انرژی پایدار آن، همانند نور ، باد و عناصر اصلی آن مثل آب و خاک و گیاه به نحو شایسته در معماری گذشته، گام های موثری در این مسیر برداشته است. بر این اساس معماری سنتی اقلیمی ایران می تواند برای رسیدن به کاهش مصرف و اتلاف انرژی در بخش ساختمانهای شهر، راهکاری موثر باشد.استفاده از سامانه های ایستای سرمایشی در معماری ایران سابقه ای دیرینه دارد. در این راستا در ساختمانهای سنتی ایران از عناصر مختلف معماری استفاده شده است. بادگیر و گودال باغچه نمونه ای ازین عناصر هستند که در این مقاله بررسی شده اند و نتیجه بررسی نحوه عملکرد این عناصر معماری به کار رفته در معماری سنتی ایران (بادگیر و گودال باغچه) نشان میدهد که معماری سنتی اقلیمی ایران نوعی معماری پایدار به حساب می آید زیرا شاخصه های پایداری و همچنین اهداف ساختاری را در بر میگیرد.

نویسندگان

شقایق سهرابی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه پیام نور واحد بین الملل کیش