تعیین سطح بهینه اختصاص منابع عملیاتی به پروژه

در مدیریت پروژه یکی از مهمترین دغدغه ها، محقق نمودن تعهدات ایجاد شده در روند اجرای پروژه است. یکی از این تعهدات عمده که در هر پروژه مطرح می باشد زمان از پیش تعیین شده برای اتمام و تحویل پروژه می باشد. جهت تحقق چنین امری فاکتورهای متعددی ایفای نقش ی نمایند که یکی از مهمترین آنها میزان منابع عملیاتی اختصاص یافته به پروژه می باشد. تصمیم مهم مدیریت پروژه در ای زمینه این خواهد بود که از هر منبع، چه میزان به پروژه اختصاص یابد تا بتوان پروژه را در موعد مقرر باتمام رساند. با توجه به هزینه های مترتبه از اختصاص منابع به پروژه (و نه لزوماً مصرف)، حداقل سازی هزینه اختصاص منبع بعنوان یک هدف مورد توجه است. در واقع با مشخص بودن میزان مورد نیاز از هر منبع برای هر فعالیت، به این سوال که بهترین سطح دسترسی از هر منبع در طول پروژه چه مقدار باشد تا هزینه های اختصاص منبع کمینه باشد، پاسخ داده می شود. در این مقاله به بررسی و ارائه روشهای ابتکاری کارا برای حل این مسئله که در برنامه ریزی پروژه یه مسئله «هزینه اختصاص منابع به پروژه (RACP)» شناخته می شود پرداخته می شود. چهار روش ابتکاری پیشنهادی در این مقاله و یک روش ابتکاری پیشنهاد شده توسط [1]Akpan توسط 12000 پروژه تصادفی آزمایشی مورد مقایسه قرار گرفته اند. پروژه های تصادفی تولید شده برای این آزمایش به چهار گروه 25،50،100 و 200 فعالیتی تقسیم شده اند که هر گروه نیزشامل دسته مسائل 4، 8 و 12 منبعی هستند. برای حل این نوع مسئله، چارچوب عمومی الگوریتم مورد استفاده تعریف گردیده است و در تحلیل ارزیابی اعتبار آماری نتایج این ارزیابی مقایسه ای از آزمون آماری Wilcoxon signed rank استفاده شده است. نتایج ارزیابی نشان می دهد که روشهای ابتکاری پیشنهادی در این مقاله کاراتر از روش ابتکاری ارائه شده توسط اکپان می باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه ، زمانبندی پروژه ، هزینه اختصاص منابع ، موعد تکمیل پروژه