بهینه سازی فرآیند انعقاد الکتریکی در جداسازی کروم از پساب چند جزیی با حضور کیتوزان به عنوان کمک منعقدکننده

این مطالعه تجربی، در مقیاس آزمایشگاهی و با هدف تاثیر کیتوزان به عنوان کمک منعقدکننده در حذف کروم از محلول با استفاده از فرآیند الکتروکواگولاسیون با الکترود آلومینیوم و آهن انجام گرفت. راکتور مورد استفاده یک محفظه واکنش به حجم 1/5ml حاوی 2 الکترود آلومینیوم و 2 الکترود آهن به فاصله ثابت 1/5cm از هم بودند که بهصورت یک در میان بهعنوان آند و کاتد به منبع تامین کننده جریان برق مستقیم متصل بودند. در این مطالعه تاثیر پارامترهای (10-3) و pH، غلظت اولیه کروم (100-50-20 ppm) زمان واکنش (120-10 دقیقه) دوز کمک منعقدکننده طبیعی کیتوزان (mg180-20) شدت جریان ( ولت 30-10) و حضور یون های رقیب نیکل و مس (100-50-20 ppm) مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بهترین کارایی حذف کروم در غلظت اولیه 50ppm زمان 90 دقیقه، شدت جریان 30 ولت، pH=3 و غلظت منعقدکننده 120mg معادل با 95/82 درصد حاصل شد. نتایج حاکی از آن است که فرآیند الکتروکواگولاسیون با الکترودهای آلومینیوم و آهن کارایی مناسبی در حذف کروم دارا میباشد. و همچنین میتوان از کمک منعقدکننده طبیعی کیتوزان به عنوان یک گزینه پیش رو در جهت بهبود عملکرد فرآیند الکتروکواگولاسیون در حذف کروم مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

الکتروکواگولاسیون ، کیتوزان ، کمک منعقدکننده ، کروم ، پساب