مروری بر سیاست های مدیریتی و استفاده های شیلاتی از دریاچه ها در ایران با تاکید بر استان کردستان

اهمیت دریاچه ها و سایر بومسازگان های آبی محصور در خشکی در تامین مصارف آب شرب انسان، مصارف کشاورزی، آبزی پروری و شیلات، تامین برق، صنعت اکوتوریسم و تعدیل هوای اطراف روزبه روز بیشتر میشود. در نتیجه ی تخریب های این منابع آبی که حاصل توسعه روزافزون شهرنشینی، آلودگی های صنعتی و کشاورزی، زباله ها و پسماندها، جنگل زدایی، بیابان زایی و فرسایش خاک است، به طرز نگران کنندهای آسیب دیدهاند. بر همین اساس و به دلیل فعالیت های مخرب انسانی بحران آب در ایران روز به روز شدیدتر شده و نیاز است با برنامه ی مدیریتی جامع و علمی دریاچه ها مورد ارزیابی و پایش منظم قرار گیرند و جهت احیای زیست محیطی آنها اقداماتی جدی صورت گیرد. در این راستا مختصرا به وضعیت مدیریتی و استفاده های شیلاتی دریاچه ها در ایران پرداخته میشود و مشکلات و راه کارها به اختصار بحث خواهد شد. از مهمترین مشکلات میتوان به آلودگی منابع آبی، تغییر و افزایش الگوی مصرف آب در بخش کشاورزی و احداث بی رویه سدها که سبب تخریب زیستگاه های طبیعی آبزیان و اختلال شدید در حوزه های آبریز دریاچه ها شده است، اشاره کرد. از اقدامات پیشگیرانه و کنترلی می توان به کنترل سدسازی، جلوگیری از ورود فاضلابهای تصفیه نشده به منابع آبی، تغییر الگوی کشت کشاورزان و کاهش مصارف آب در این بخش اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

سیاست های مدیریتی ، استفاده های شیلاتی ، دریاچه ها ، مشکلات ، راه کارها