واکاوی مولفه های زمینه گرایی موثر بر توسعه گردشگری پایدار

زمینه گرایی در ابتدا تنها کالبد را شامل می شد اما با گذشت زمان و ظهور دیگر رویدادهای تفکر پست مدرن ابعاد انسانی و اجتماعی-فرهنگی نیز به آن افزوده شد. عدم ارتباط بین اغلب ساختمان های امروزه به زمینه ههای محیطی که منجر به بروز مسایلی همچون اغتشاش و ناهماهنگی، بحران هویت، ناخوانایی و عدم مطلوبیت شده است، اهمیت این مفهوم را می رساند. توجه به زمینه منجر به درک ویژگی های طرح توسط بسیاری از کاربران بومی هم خواهد شد. استفاده کنندگان از یک طرح معماری با هم متفاوتند و ممکن است خواسته های متفاوتی نیز داشته باشند. زمینه گرایی به این پرسش که زمینه ها با سطوح مختلف از معیارهای معرفتی تا چه اندازه می توانند در نحوه ی شناخت ما از واقع موثر باشند پاسخ می دهد. اگر زمینه را، مشتمل بر داشته های فرهنگی یک منطقه نیز بدانیم می توانیم به اشتراکاتی در تعریف بوم و زمینه برسیم. در طرف دیگر، گردشگری پایدار را نمی توان جدا از مفهوم توسعه پایدار بحث کرد، بنابراین، مفاهیم توسعه ی پایدار در بخش گردشگری، در قالب مفاهیم توسعه پایدار اقتصاد کلان، قابل تبیین است. گردشگری پایدار بر ضرورت استفاده و توسعه ی منابع گردشگری در مسیرهای سالم تاکید می کند. از اینرو هدف اصلی این پژوهش تدوین مولفه های زمینه گرایی و بررسی تاثیر آنها بر توسعه گردشگری پایدار می باشد. بنابراین سوالی که به ذهن متبادر می شود این است که، چگونه می توان از پتانسیل های محیطی که مولفه های زمینه گرایی در اختیار ما می گذارد در طراحی معماری بهره جست . پس روش تحقیق در این پژوهش بر اساس هدف از نوع بنیادی است که در آن به دنبال کشف روابط بین زمینه و معماری می باشیم. همچنین روش تحقیق بر اساس ماهیت و روش در این پژوهش از نوع توصیفی است که به دنبال چیستی و چگونگی موضوع زمبنه گرایی در معماری هستیم. نهایتا، نتایج یافته شده دلالت بر این نکته دارد که توجه به زمینه گرایی در پیوند نزدیک با پایداری در زمینه ی معماری، شهرسازی و گردشگری است. بر این اساس یکی از مهم ترین و اساسی ترین راه های نیل به پایداری در گردشگری توجه به بستر و زمینه موجود است.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، گردشگری پایدار ، معماری زمینه گرا