مسیولیت مدنی مربوط به محیط زیست در فقه و حقوق ایران

برخی را گمان بر آن است که طرح مباحث حمایت و حفاظت از محیط زیست از دست آوردهای فرهنگ غرباست، غافل از آن که بی توجهی به منابع و ظرفیت های غنی فرهنگ اسلامی و بومی آنان را به این پندار واداشتهاست. با نظری اجمالی به فرامین موجود در شریعت اسلام متوجه می شویم که پیشینه توجه به این مهم به چهاردهقرن قبل بر می گردد. نکته درد آورتر این که حال که بنا بر سخن گفتن از این حمایت و حفاظت هاست، باز همبرخوردهای متفکران اسلامی یک برخورد ابتکاری نیست، بلکه مثل بسیاری از برخوردهای دیگر یک برخورد دنبالهرو و منفعلانه است و ابتکار اصلی دست دولت های غربی است. تخریب و آلودگی محیط زیست همه روزه زیان هایمستقیم و غیر مستقیم فراوانی را به انسان ها وارد می نماید، به طور مثال بر اساس گزارش بانک جهانی خساراتناشی از آلودگی هوا در ایران معادل 6/1 درصد تولید ناخالص داخلی ایران است و کشور ایران از نظر آلودگی هوا رتبه 117 بین 133 کشور را دارد و خسارات ناشی از مرگ و میر بر اثر آلودگی هوا سالانه 640 میلیون دلار برآوردمی شود. با این وجود آگاهی مردم نسبت به آنچه که از طریق امثال گازهای گلخانه ای و مرگ جنگل ها، اتفاق میافتد بسیار کم است. در بعضی از کشورهای اروپایی تا 60 % بودجه تحقیقاتی سالیانه به تحقیق پیرامون مسایلمحیط زیست اختصاص یافته است.

کلیدواژه ها:

مسیولیت مدنی ، محیط زیست ، فقه ، حقوق