بررسی مصادیق رابطه ی نامشروع (به غیر زنا) بین زن و مرد از دیدگاه فقه اسلامی

انسان موجودی ذاتا اجتماعی است و مدام در حال ارتباط با دیگران می باشد. خداوند انسان را برای برطرف ساختن نیازهای خود، ملزمبه ارتباط با دیگران نموده است البته از برخی روابط به شدت نهی کرده است چون منجر به فساد و تباهی افراد و جامعه میشود و از آنبه عنوان روابط نامشروع یاد می شود. روابط نامشروع عبارت است از برقراری ارتباط و مراوده بین دو جنس مخالف، خارج از معیارهای متعارف شرعی به صور مختلف، خواه در قالب پیوندهای عاطفی منجر به ارتباط دوستانه و خواه در سطح پیشرفته جسمی و جنسیبدون وجود علقه زوجیت بنابراین ارتباط نامشروع هم ارتباطات لفظی و هم ارتباطات جنسی و جسمی را در بر میگیرد. این مقاله باروش توصیفی و تحلیلی درصدد بیان مصادیق روابط نامشروع میباشد، همچنین دو راه حل برای کاهس این معضل پیشنهاد میشودکه یکی، احیای امر به معروف و نهی از منکر است و دیگری رعایت حجاب و عفاف.

کلیدواژه ها:

رابطه ، نامشروع ، ارتباط ، مصادیق رابطه نامشروع