تکنیکهای دخیل هنر عمومی در فضاهای شهری

نقاشی وقتی از چارچوب خانه و گالری بیرون میآید تبدیل به امری عمومی میشود که دارای بازتابهای خاص اجتماعی و سیاسی است. نقاشی دیواری تعریف بهخصوصی و چهارچوب مشخصی دارد که آن را از نقاشی روی بوم جدا میکند. نقاشی دیواری معمولترین شکل نقاشی در عرصه عمومی است که میتواند تبدیل به یک یادمان و نماد شهری شود. این مطلب، نگاهی تحلیلی به دیوارنگارههای شهری دارد.در سه دهه اخیر هنر عمومی و ظهور آن در فضاهای شهری توجه بسیاری از متخصصان ازجمله طراحان و برنامه ریزان شهری، معماران، روانشناسان، جامعه شناسان و سیاستمداران را به خود جلب کرده است. هرچند هنر عمومی به عنوان هنر تلفیق شده با فضای عمومی شهرها که در فضاهای سبز شهری، خیابان ها، ساختمان های عمومی و مجموعه های مسکونی قرار دارد، مفهوم جدیدی نیست اما توجه به رویکرد تعاملی بودن و کنش متقابل این نوع هنر با مردم استفاده کننده از فضای شهری کمتر در نظر گرفته شده است. هنر شهری به عنوان فعالیتی تلفیق شده با فضای شهری، یک هنر محیطی محسوب می گردد که گونه های مختلفی از هنر عمومی را در رابطه تنگاتنگ با محیط و مردم به نمایش می گذارد و هر یک از شاخصه های این هنر در طول زمان به قسمتی از فرهنگ بصری آن محیط تبدیل خواهد شد. فضای شهری عرصه ای است که در آن زندگی اجتماعی مردم به نمایش درمی آید فرانسیس تیبالدز عرصه های عمومی شهر را تمام بخش های بافت شهری می داند که عموم مردم به آن دسترسی فیزیکی و بصری دارند. از منظر وی عرصه های عمومی مهم ترین بخش از ساختار شهرها هستند؛ جایی که بیشترین میزان از تماس و تعامل انسان ها، در آن روی می دهد. این عرصه ها با مقیاس های متفاوت و در پهنه های شهری گوناگون و متناسب با زمینه فرهنگی، اجتماعی و مذهبی شکل می گیرد و این تناسب، موجب هویت بخشی به آن ها می شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، نقاشی دیواری ، منظر شهری ، هنر شهری