بررسی نقش معماری مفهوم گرا در طراحی وخلق فضا

فضا واژه ای است که در زمینه های متعدد و رشته های گوناگون از قبیل فلسفه، جامعه شناسی، معماری و شهرسازی به طور وسیع کاربرد دارد. البته فضا در مفهوم به تنهایی هیچ ویژگی خاصی را مطرح نمی کند ولی به محض درک شدن توسط شعور انسانی و انجام نوعی فعالیت به مکان تبدیل می شود. به نوعی می توان آن را گستره ای فراگیر از چگونگی های گوناگون که همزاد و همراه با اندیشه ها و پندارهای آدمیان، در هر مکانی، رنگ و حال خاص پیدا می کند و دارای توان ارزشی متفاوت است، تعریف کرد. فضا حوزه ای گسترش یابنده و در عین حال فراگیرنده بوده و جایگاه یا محیطی را در ابعاد جسمانی، فیزیکی و روانشناختی تعریف می نماید. فضای معماری فضایی است که توسط سطوح به شکل های مختلف محدود گشته و به عملکردهای تعیین شده پاسخ می گوید که موضوع و جوهر اصلی معماری است. همچنین یکى از مقوله هاى بسیار مهم مورد توجه در حوزه نظرى و عملى معمارى موضوعى است که تحت عنوان مفهوم گرایى در معمارى مطرح است، عباراتى مانند درون مایه (کانسپت) و معمارى مفهوم گرا (کانسپچوال) در جایگاه هاى مختلفى مورد استفاده قرار مى گیرند. در این مقاله با جمع آوری داده ها به روش کیفی و تحلیل یافته هاى ناشى از مطالعات به روش تحلیلى- تطبیقى به تعریف و تبیین رویکرد مفهوم گرا یی در معماری پرداخته شده، ابتدا با تعریف واژگان موضوع به تشریح مفاهیم مربوطه پرداخته، سپس با تبیین این مفاهیم و تیوری ها در نمونه های موردی و فضاهای معماری ساخته شده معاصر و کهن که به نوعى در زمره معمارى مفهوم گرا قرار دارند به بررسی نقش و تاثیر آن در فرایند طراحی و خلق فضای معماری می پردازد.

کلیدواژه ها:

فضا ، کانسپت ، معماری مفهوم گرا ، فضای معماری