آسیب شناسی بافت مرکزی در راستای تسهیل تردد معلولان جسمی (نمونه موردی:بافت مرکزی شهر بجنورد)

پیاده روی یکی از امور اجتناب ناپذیر در فعالیت های روزمره محسوب می شود به گونه ای که مطالعات بسیار گسترده ای در خصوص بهسازی معابر جهت پیاده روی پویا و ایمن به عمل آمده است از آنجایی که تمامی اقشار جامعه اعم از افراد سالم و معلول از پیاده رو استفاده می نمایند لازم است طراحی آن به نحوی باشد تا استفاده ی آسان از آن برای همه میسر باشد. معلولیت به مثابه پدیده ای زیستی و اجتماعی ، واقعیتی است که تمام جوامع ، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی ، اعم از کشور های صنعتی و غیر صنعتی با آن مواجه هستند . همچنین روز به روز بر شمار جمعیت میانسال و کهنسال که گروه کم توان های حرکتی را تشکیل می دهند با افزایش امید به زندگی در کشور های پیشرفته در حال توسعه از جمله در کشور ما افزوده شده و می شود . گروه هایی که توجه به نیاز های زیستی آنان در محیط اجتماعی یعنی در فضاهای عمومی شهری می تواند امکان حرکت مستقل و فارغ از کمک دیگران را برای ایشان فراهم آورد و در نتیجه بر پویایی زندگی این گروه جمعیتی تاثیری در خور توجه برجای بگذارد . لذا ساماندهی و مناسب سازی و آسیب شناسی فضاهای شهری و بخصوص بافت های مرکزی شهرها با توجه به نیاز های معلولان و کم توان های حرکتی ، یکی از ضروریات هر جامعه بخصوص جامعه ماست که بعد از جنگ علاوه بر دو گروه یاد شده با شماری از جانبازان نیازمند این توجه مواجه شده است.در پژوهش حاضر هدف آسیب شناسی بافت مرکزی شهر ها برای حضور افراد کم توان جسمی ی حرکتی می باشد.نوع تحقیق از نوع کاربردی و و روش آن نیز توصیفی –تحلیلی می باشد.همچنین با بهره گیری از پرسشنامه و تکنیک swot نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهدید های حاکم بر فضای نمونه موردی )بافت مرکزی شهر بجنورد( بررسی شد.

کلیدواژه ها:

معلولان ، کم توان جسمی و حرکتی ، بافت مرکزی ، آسیب شناسی