مقایسه حس مکان در بناهای مذهبی با بررسی نمونه مطالعاتی( امامزاده عبدالله(ع) همدان و امامزاده یحیی(ع).

حس تعلق به مکان یعنی تجربه و درک خاص از یک قرارگاه ویژه که جهت گیری شخص را نسبت به یک مکان با احساسی از تفاوت ها، جهت یابی و درک فضایی مشخص می کند. در این پژوهش حس مکان به عنوان یکی از مولفه های ایجاد کیفیت فضا در فضاهای مذهبی مورد بحث قرار می گیرد. در راستای تحقق اهدافی که در این پژوهش مد نظر بود، که مقایسه میزان حس تعلق مکان در دو امامزاده بسیار مهم در استان همدان مورد بررسی قرار می گیرد. در این پژوهش پس از تحقیقاتی که بر روی افراد استفاده کننده از فضا انجام گرفت، می توان به عوامل کالبدی و محیطی اشاره نمود که برای ارتقاء حس تعلق به مکان تحلیل و مورد بررسی قرار گرفتند از جمله عوامل کالبدی مانند نور، مصالح ، رنگ فضا ، تناسبات و ... ، در کنار عوامل کالبدی و محیطی عوامل احساسی نیز مطرح بودند که می توان امنیت ، خوانا بودن فضا را اشاره کرد. طبق پرسشنامه ها و مصاحباتی که با روش بررسی های اسنادی، میدانی و استفاده از نرم افزارspss صورت گرفت؛ دستاورد این پژوهش را می توان ذکر این نکته دانست که فضاهای مورد مطالعه، (امامزاده عبدالله(ع) از لحاظ کالبدی دارای کاراکتر های مشخص و متمایز است که در آفرینش احساس تعلق به مکان موفق است، از جمله وجود گنبد، روشنایی مجموعه، احساس آرامش و امنیتی که در فضا برای مخاطبین وجود دارد، بنابراین با تقویت این مولفه ها می توان در ارتقاء حس مکان در مجموعه های مذهبی گامی مثبت بر داشت. در حالی که مجموعه امامزاده یحیی(ع) به دلیل کمبود ویژگی های کالبدی مانند نور کم، نبود مناره های طلایی، جداره های نامرتب و ... در آفرینش احساس تعلق به افراد از امامزاده عبدالله (ع) ناموفق تر است.

کلیدواژه ها:

حس تعلق به مکان ، مجموعه های مذهبی ، امامزاده عبدالله (ع) ، امامزاده یحیی(ع) ، همدان