معماری، عالی ترین نوع بیان

معماری نوعی بیان و به عبارتی از عالی ترین انواع بیان است. بنابراین از مباحث و موارد صرف زیبایی شناختی فراتر رفته و ماهیتی هدفمند، اندیشیده و زیسته را به خود می گیرد. اگرچه آثار معماری، برآیند لایه های متعدد فکری افراد مختلف دخیل در ساخت و ساز می باشد، اما حضور معمار و نظام اندیشگانی وی نخستین چیزی هست که با مشاهده ی اثر احساس می شود. افرادی چون آیزمن معمار را منعکس کننده ی شرایط ذهنی و زیستی امروز می دانند. با این وجود پژوهش حاضر بر آن است که معمار،خالق جهان های ذهنی و زیستی نوین است و لازم است که وی ضمن در نظر گرفتن نیازها و شرایط ذهنی-زیستی موجود، از آنها فراتر رفته و به آفرینش نیازها و شرایط زیستی سطح بالاتر (معنوی تر) همت گمارد. معماران از یک سو منادیان فرهنگ و از سوی دیگر خالقان فرهنگند و این حاصل نمی شود مگر آن که آموزش و پرورش معماران از محدوده های تنگ علم روانشناسی و هنر معماری (روانشناسی محیطی) فراتر رفته و حالت فرارشته ای را به خود گیرد.

کلیدواژه ها:

معمار ، معماری ، بیان ، فرهنگ